Czy poseł Gowin dowiedział się o przestępstwie jako poseł – bo właśnie w związku ze swoją działalnością poselską został poproszony o pomoc w tej sprawie? Jeśli tak, to ciążył na nim OBOWIĄZEK NIEZWŁOCZNEGO powiadomienia prokuratury POD GROŹBĄ KARY.

W związu z aferą pedofilską w Kościele, Poseł Gowin został zapytany przez Gazetę Wyborczą:

Dlaczego nie poszedł pan do prokuratury?

– Z takimi sprawami na ogół natychmiast trzeba iść do prokuratury. Tutaj sytuacja była o tyle skomplikowana, że większość spraw była przedawniona, a ofiary to ludzie dorośli. Oni nie chcieli zgłaszać sprawy prokuraturze, domagali się tylko sprawiedliwości ze strony Kościoła. Wówczas ludzie tacy jak ja stają wobec dylematu: albo pochylą się nad cierpieniem konkretnego człowieka, albo trzymają się ściśle zasad prawa. Pierwszy wariant nazywam moralnością miłosiernego Samarytanina, a drugi: faryzejską. Gdy słyszę, że trzeba iść do prokuratora bez względu na to, co sądzą o tym ofiary, to uważam to za przejaw moralności faryzejskiej.

Obawiam się, że poseł Gowin nie ma racji. Dowiedział się o przestępstwie jako poseł, bo właśnie w związku ze swoją działalnością poselską został poproszony o pomoc w tej sprawie. Gdyby nie był posłem, to nie proszono by go o to. Jeśli tak, to ciążył na nim OBOWIĄZEK NIEZWŁOCZNEGO powiadomienia prokuratury POD GROŹBĄ KARY. Przedawnieniu ulegają przestępstwa po 10 lub 15 latach, w zależności od kary, jaka za nie grozi. Sprawdzenie, czy sprawy się przedawniły, należy więc do organów ścigania. Zachodzi podejrzenie, że Gowin mógł je powiadomić jeszcze w czasie, gdy przestępstwo nie było przedawnione. Natomiast to, że osoby poszkodowane są już dorosłe, nie ma tu w ogóle znaczenia.

Niezależnie od tego wszystkiego, każdy, kto dowiedział się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym fakcie prokuratora lub policję. Przepis ten nie przewiduje kary za niedopełnienie wspomnianego obowiązku, odwołuje się natomiast do pożądanych postaw społecznych w demokratycznym państwie, dzięki którym popełnione przestępstwo nie pozostaje anonimowe, a jego sprawca nie może liczyć na bezkarność.

 

 

 

Artykuły 197-205 Kodeksu Karnego mówią o przestępstwach seksualnych.

Spośród nich, ścigane z NIE urzędu, lecz na wniosek poszkodowanego są:

Pozostałe przestępstwa seksualne są ŚCIGANE Z URZĘDU:

Przestępstwa seksualne ścigane z urzędu

– Obcowanie płciowe i inne czynności seksualne z osobą poniżej lat 15. (W tym również prezentowanie takiej osobie czynności seksualnych w celu zaspokojenia seksualnego.)

– Prezentowanie treści pornograficznych w taki sposób, że może to narzucić ich odbiór osobie, która tego sobie nie życzy, prezentowanie pornografii osobom poniżej lat 15.

– Produkcja pornografii z udziałem osób poniżej 18 lat lub zwierząt.

– Sprowadzanie i przechowywanie pornografii z udziałem osób poniżej 15 lat.

– Ułatwianie, nakłanianie i przymuszanie do prostytucji, czerpanie z tego korzyści majątkowych. Zwabianie i uprowadzanie za granicę w celu prostytucji.

Obywatele, którzy wiedzą o przestępstwie ściganym z urzędu mają OBOWIĄZEK zawiadomić o tym organa ścigania (Art. 304. § 1. Kodeksu Postępowania Karnego ).

Niewypełnienie tego obowiązku nie jest jednak karane w przypadku większości przestępstw. Karane jest niezawiadomienie o następujących przestępstwach (Art. 240. § 1 KK):

Niepowiadomienie o tych przestępstwach jest karane:

– Zabójstwo. Również zabójstwo lub ciężki uszczerbek na zdrowiu z przyczyn rasowych, politycznych, światopoglądowych. Wyniszczanie grup ludności z tych powodów lub przygotowania do takich przestępstw.

– Sprowadzenie zdarzenia, które zagraża życiu i zdrowiu ludzi lub mieniu w wielkich rozmiarach

– Porwania statków i samolotów. Porwanie zakładników.

– Przygotowania i podejmowanie działalności naruszającej niepodległość lub integralność państwa. Współpraca z obcym wywiadem.

– Próby usunięcia przemocą państwowych organów konstytucyjnych, przygotowania do tego, również przemoc i groźby w celu wpłynięcia na czynności urzędowe takich organów.

– Zamach na życie prezydenta, na jednostkę sił zbrojnych

Natomiast instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu JAKIEGOKOLWIEK przestępstwa ściganego z urzędu, są ZAWSZE i NIEZWŁOCZNIE zobowiązane do zawiadomienia o przestępstwie, pod groźbą kary.